برداشت سطحیجلال از انقلاب اسلامی/ چرا سریال دهه‌فجری تلویزیون، درجه یک نشد؟
تاریخ انتشار: ۲۷ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۹۱۰۹۴۶
سازندگان سریال "جلال" می‌خواستند اثری درباره انقلاب اسلامی بسازند اما بسیاری از ویژگی‌های انقلاب از جمله حضور توجه به قشرها، جنبش‌ها، جریان‌ها و رهبری انقلاب مورد غفلت قرار گرفت. ۲۷ بهمن ۱۳۹۸ - ۰۱:۱۹ فرهنگی رادیو و تلویزیون نظرات - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، همزمان با آغاز دهه‌فجر، سریالی از بخش استان‌ها به شبکه یک آمد؛ سریالی تاریخی به نام "جلال" که سال‌های 1338 تا 1356 شمسی را به تصویر می‌کشید؛ مقطعی که قیام مردم آذربایجان شرقی در آن اتفاق افتاد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سریال "جلال" به موازات تولید برنامه‌های مختلف به ویژه سریال‌های تلویزیونی که اغلب از سطح متوسط محتوایی و ساختاری فراتر نمی‌روند برخی از مراکز استانی صداوسیما فعالیت‌هایی در زمینه تولید فیلم و سریال از خود نشان داده‌اند. به گونه‌‌ای که این روند گرچه پیشتر هم در شبکه‌های مختلف دیده شده اما به تازگی روند رو به رشدی را نشان می‌دهد. در همین ارتباط یکی از مجموعه‌های تولید شده، یعنی استان آذربایجان شرقی اقدام به تولید سریال اجتماعی و انقلابی به نام "جلال" کرد و البته در وهله اول این توجه به مناطق بومی و شهرستان‌ها ستودنی است و باید از این لوکیشن‌های آپارتمانی به سمت مناطق دیدنی و بکر کشور بروند؛ در این سریال 15 قسمتی و چندین مجموعه دیگر تلویزیون که بخشی از آن را معاونت استان‌های صداوسیما برعهده گرفته‌اند این توجه به دیگر مناطق سراسر کشور دیده میشود.
سریال "جلال" نگاهی اقتباسی به داستان مشهور "بینوایان" داشت؛ داستان و کتابی که بارها در مورد آن فیلم‌ها، سریال‌ها و انیمیشن‌های متعدد ساخته شده و همچنان جزو برترین‌های آثار ادبیات نمایشی محسوب میشود. نویسنده فیلمنامه مجموعه "جلال" با نگاه وفادارانه به مضمون و محتوای بینوایان و گرته‌برداری از شخصیت‌های اصلی آن چه کاراکترهای منفی و چه عناصر مثبت را در کنار و مقابل هم به نمایش درآورده و در بستری از مناسبات اجتماعی، سیاسی و انقلابی ایران،آن را در قالب داستانی خانوادگی و اجتماعی به نمایش گذاشته است. "جلال" از این زاویه ضمن وفاداری به اصل داستان "ویکتور هوگو" دارای نوشتار به نسبت منسجم و حساب شده‌ای بود و البته سعی کرد این نکته را در ارتباط با شخصیت‌پردازی‌ها هم لحاظ کند.
کارگردانی حسن نجفی که پیشتر از او آثار سینمایی و تلویزیونی هم دیده‌ایم توانست در کل به نوشته نویسنده این سریال جامه اجرایی نسبتاً مناسبی بپوشاند. گرچه "جلال" جزو سریال‌های شاخص، درجه یک و ممتاز تلویزیون نیست اما در ردیف سریال‌های متوسط با محتوای صداوسیما قرار گرفت است. مجموعه‌ای که می تواند به دلیل ظرفیت‌های قصه و شخصیت‌ها دارای فصل‌های دیگر هم باشد برای آن فصل‌های جدید ساخته شود. با این حال گزینش برخی از بازیگران و عوامل درجه دو و سه برای همکاری در این سریال از نقاط ضعف "جلال" بود که چنانچه بازیگران مطرح و قوی‌تری جایگزین آنها میشد شاید در ایجاد ارتباط مناسب‌تر با مخاطب به توفیق بیشتری می‌رسید.
"جلال" در فصل نخست با نوعی پایان‌بندی خاتمه یافت که چندان زیبنده و حرفه‌ای نبود؛ در واقع ارائه نوعی شناسنامه و در واقع پایان سرنوشت شخصیت‌ها به منظور نمایش واقعی بودن آنها چیز جدیدی به مضمون و محتوای سریال اضافه نکرد. و البته به خودی خود، این اقدام با توجه به اینکه سریال بخواهد دارای فصل‌های بعدی باشد در تناقض است؛ چرا که در این شناسنامه‌مانندها که درباره شخصیت‌ها در پایان سریال ارائه شد و به پایان زندگی و ویژگی‌های برخی از آن ها اشاره شد چندان مناسبتی با تداوم سریال ندارد.
ماجرای ادامه "گسل" در تلویزیوننگاهی به نمایش واقعیت‌های زندگی مهاجران در تلویزیونپژمان جمشیدی و هادی حجازی‌فر در "زیرخاکی" تلویزیون + عکسدر هر حال سریال "جلال" مجموعه متوسطی به شمار می‌رود که با اقتباس‌ادبی، وفادارانه برخورد کرد و جزو سریال‌هایی بود که توانست نظر قشرهایی از مخاطبین را به سوی خودش جذب کند اما نکته مهم در ارتباط با سریال "جلال" استفاده از مضمون انقلابی و جا انداختن آن در عرصه برخی رخدادهای مرتبط با انقلاب اسلامی است که بسیار سطحی و گذرا به آنها اشاره شده و از کنار بسیاری از رویدادها به سرعت عبور شده است. از جمله حوادث مرتبط با قیام قم و حرکت‌های مردمی در شهرهای کشور در اعتراض به سرکوب قیام قم و شورش‌هایی که در همین امتداد رخ داده بود در این سریال بسیار کمرنگ به تصویر درآمد.
همچنین در این ارتباط پایبندی، نوع تفکر و اندیشه شخصیت‌های مختلف سریال در ارتباط با مسائل انقلابی به درستی مورد توجه قرار نگرفته و دچار ضعف شده بود. در اصل اگر سازندگان سریال "جلال" می‌خواستند یک اثر متناسب با آرمانهای انقلاب اسلامی بسازند باید بسیاری از ویژگی‌های انقاب اسلامی از جمله حضور قشرهای مختلف، اهداف جنبش‌های انقلاب اسلامی، جریان‌ها و رهبری این انقلاب هم یاد می‌کردند که در فصل ارائه شده تمامی این نکات مورد غفلت قرار گرفته بود که این مسئله مهمترین ضعف سریال متوسط "جلال" را تشکیل می‌داد. با این همه آنچه تحت عنوان سریال "جلال" ارائه شده از نوشتار، کارگردانی و بازی‌های متوسط و مقبول برخوردار بود که توانست با رضایت بخشی از بینندگان تلویزیون همراه شود.
انتهای پیام/
R1515/P1439/S4,1430/CT4 واژه های کاربردی مرتبط دهه فجر شبکه یک رسانه ملی تلویزیونمنبع: تسنیم
کلیدواژه: دهه فجر شبکه یک رسانه ملی تلویزیون دهه فجر شبکه یک رسانه ملی تلویزیون آذربایجان شرقی انقلاب اسلامی سریال ها ارائه شد شخصیت ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۹۱۰۹۴۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«افعی تهران» خط قرمزهای اتاق درمان را رد می‌کند/ ارتباط بین روان‌درمانگر و مراجع، ضد روان درمانی است
مقدسیان پاشنه آشیل سریال را در انتخاب روان‌گر درست دانست و گفت: سریال در این نقطه اشتباه می‌کند. مناسبات اتاق درمان به درستی منتقل نمی‌شود و ارتباط بین مراجع و روان درمانگر خارج از اتاق درمان مردود است.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجو، محمدرضا مقدسیان منتقد و کارشناس سینما شب گذشته با حضور در برنامه سینمازاویه رادیو گفتگو درباره سریال افعی تهران و نسبت آن با سینمای جنایی گفت: در سینمای جنایی حرکت در عمق خیلی بیشتر است مهم‌تر از اینکه جنایت را چه کسی انجام داده این مهم است که جنایت چرا انجام شده و آن کسی که این جنایت را مرتکب شده دچار چه پیچیده گی های شخصیتی بوده است. در اینجا برای تحلیل سرسخت و عمق پیدا کردن ماجرا این ضرورت که فهم دقیقی از تحلیل موقعیت و روانکاوی داشته باشیم اهمیت پیدا می‌کند.
وی ادامه داد: پیمان معادی یک ضرورتی را در سینمای ایران حس کرده و آن هم تنوع داستان ها و موقعیت هاست چراکه در سینمای ایارن داستان های جن.ایی که استخوان دار باشند و طعنه به کمدی نزند زیاد نداشتیم.
مقدسیان درباره نحوه نمایش درونیات شخصیت در افعی تهران گفت: اما معادی یک رندی کرده و همان تلاشی که باید انجام می‌داده تا در موقعیت های مختلف، در جهان شخصیت ورود کند و او را به مخاطب معرفی کند به اتاق درمان آورده است. طبیعی است هر کسی که در اتاق درمان قرار می‌گیرد، درمانگر تلاش کند درونیات او را شناسایی کند. اما اگر قرار بود در اتاق درمان این اتفاق نیفتد باید موقعیت های پیچ در پیچی می‌ساخت که اطلاعات درباره شخصیت کم کم به مخاطب منتقل بشود.
این کارشناس، سینما را به عنوان یک تلنگر برای اهمیت بیشتر به سلامت روان مهم دانست و افزود: واقعیت این است که در همه جای دنیا کمپین هایی تشکیل میشود که آدم ها بیش از پیش به سلامت روان خود اهمیت بدهند. اگر سینما بتواند تلنگری بزند یا روان درمانی به امری تبدیل شود که آدم ها به آن اعتماد کنند و به آن روی بیاورند، اتفاق خیلی مثبتی روی داده است.
مقدسیان درباره انتخاب روان‌درمانگر و شیوه مواجه سریال با این مساله گفت: دغدغه پیمان معادی در این سریال جدای از اینکه به او کمک کرده درونیات شخصیت را با حضور در اتاق درمانگر به مخاطب منتقل کند، کمک کرده تا او یک نوع فرهنگ سازی هم انجام بدهد. اما همان طور که روان درمانی و سراغ گرفتن از درمان گر مساله ای است که باید روی آن فرهنگ سازی بشود، مسلح شدن به انتخاب روان درمان گر درست هم باید اتفاق بیفتد.
او افزود: ما به اندازه روان درمانگران کاربلد، روان درمانگرانی داریم که ککم عمق و کم دانش هستند و احساس مسئولیت نمی‌کنند و این آسیب زاست. برای همین است که نظام روان درمان گری در دنیا استانداردهای سفت و سختی دارد که باید مانند یک میثاق پزشکی رعایت بشود .
مقدسیان پاشنه آشیل سریال را در انتخاب روان‌گر درست دانست و گفت: سریال در این نقطه اشتباه می‌کند. مناسبات اتاق درمان به درستی منتقل نمی‌شود و ارتباط بین مراجع و روان درمانگر خارج از اتاق درمان مردود است.
او با بیان اینکه رفتن به سراغ اتاق درمان برای جذاب تر شدن درام، استانداردهایی هم دارد افزود: ماجرا این طور نیست که یا ما نباید سراغ اتاق درمان برویم یا اگر رفتیم هر طور شد آن را جذاب کنیم. یک سری خط قرمزها در اتاق درمان وجود دارد.
مقدسیان ادامه داد: اطلاعات شخصی روان درمان گر با مراجع نباید درمیان گذاشته شود و آشنایی به غیر از آشنایی اتاق درمان با روان درمان گر نباید اتفاق بیفتد. او فقط باید شنونده باشد همدلی کند اما در نقش روان درمان گر. ممکن است جایی که مراجع درک میشود، احساس وابستگی به درمانگر پیدا کند .اینجا درمانگر یا باید از تکنیک‌ها استفاده کند و برای مراجع واضح بشود که این رابطه عاطفی در نقش درمانگر است و لاغیر. اگر این اتفاق نیفتد باید مراجع به درمانگر دیگری معرفی کند.
این کارشناس سینما استانداردهای اتاق درمان را مهم دانست و افزود: این مهم است که استانداردها را رعایت کنیم چراکه ممکن است کسی بعد از کشمکش های زیادی با خودش بپذیرد که درمان بشود ولی با این اتفاق، نتیجه درخوری نگیرد و اعتماد شخص به روان درمانگر از بین برود و هیچ وقت در زندگی به روان درمانگر مراجعه نکند.
مقدسیان در پایان درباره نقاط مثبت و ضعف اثر گفت: افعی تهران در بخش توجه به روان درمان گری موفق است اما در تصویر کردن اتاق درمان و شیوه رفتار سحر دولت شاهی به عنوان درمان گر و ارتباط عاطفی که بین او و مراجعش( پیمان معادی) تصویر می‌کند، از اساس بر ضد روان درمان است. اینجا دانش و توانایی فیلمنامه نویس کم بوده، او عشق آن را داشته که به این موضوع بپردازد اما علم آن را نداشته. برای جذاب کردن درام هم مولفه های دیگری بود که بدون زیر پا گذاشتن استاندارد ها و خط قرمزها میشد از آنها بهره برد.
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند